η επίσκεψη Σαμαρά στις ΗΠΑ και το συμπέρασμα που θα μπορούσαμε προκαταβολικά να βγάλουμε - 8/8/2013

Ο Σαμαράς θα συναντηθεί σήμερα(σε δύο ώρες περίπου ) με τον Πρόεδρο των ΗΠΑ.Και παρακαλούσε γι΄αυτή την συνάντηση γιά ένα χρόνο.

Το ερώτημα που τίθεται είναι τι επιδιώκει ακριβώς ο έλληνας πρωθυπουργός από αυτή την συνάντηση.Η μήπως η συνάντηση γίνεται απλά γιά να γίνει;

Θα το δούμε απόψε.Θα τολμήσω όμως να κάνω μιά πρόβλεψη.Η συνάντηση αυτή δεν έχει κανένα στόχο, και δεν θα προκύψει κανένα χειροπιαστό αποτέλεσμα.Βασίζω την εκτίμηση μου στις εξής σκέψεις:

-μιά χώρα που βρίσκεται υπό διεθνή οικονομικό έλεγχο έχει προ πολλού χάσει την ανεξαρτησία της, την εθνική της κυριαρχία.Οταν η κυβέρνηση μιάς χώρας δεν μπορεί πλέον να μειώσει το ποσοστό του ΦΠΑ χωρίς την έγκριση του Διεθνούς Οικινομικού ελέγχου, δεν μπορεί ν΄ασκήσει, δεν μπορεί να έχει εξωτερική πολιτική.Αρα, ακόμα κι΄αν ή ελληνική κυβέρνηση ήθελε να συμφωνήσει το οτιδήποτε με τις ΗΠΑ, δεν μπορεί.

-ακούστηκε από τα ΜΜΕ ότι μέσω αυτής της συνάντησης, ο Σαμαράς επιδιώκει, η χώρα μας να κερδίσει την χαμένη αξιοπιστία της.Τρίχες.Η αξιοπιστία μιάς χώρας κερδίζεται με πράξεις, και όχι με συναντήσεις στον Λευκό Οίκο.Η αξιοπιστία χτίζεται και διαπιστώνεται από τρίτους.Δεν δηλώνεται.Γιά ποιά αξιοπιστία άλλωστε να μιλήσει ο Σαμαράς όταν οι νόμοι(φορολογικοί, εργατικοί,...) αλλάζουν κάθε μήνα, όταν αυτοί που επένδυσαν σε φωτοβολταικά υπογράφοντας σύμβαση είδαν σε μιά νύκτα την συμφωνημένη τιμή να μειώνεται κατά 30% με αποτέλεσμα την οικονομική τους καταστροφή, όταν το κράτος δεν λειτουργεί και ξεφτιλίζεται καθημερινά από τον κάθε εστιάτορα;Eχουμε ένα κράτος αναξιόπιστο και θα παραμείνει αναξιόπιστο όσο κυβερνάται από κομματοκράτες.Καμμιά συνάντηση στον Λευκό Οίκο δεν μπορεί ν΄αλλάξει αυτό το δεδομένο.

-ακούστηκε επίσης από τα ΜΜΕ ότι ο έλληνας πρωθυπουργός θα πάει να "πουλήσει" την γεωστρατηγική σημασία της χώρας μας στους Αμερικανούς.Θα προβάλλει λένε, ότι η Ελλάδα είναι ένα φρούριο σταθερότητας σε μιά Νοτιο-Ανατολική Μεσόγειο που φλέγεται.Προσωπικά, δεν θα το διακινδύνευα, διότι με την ανεργία στο 30% και εξαθλιωμένο ένα ολόκληρο έθνος,δεν θα τολμούσα να "πουλήσω" σταθερότητα γιά πολλούς μήνες ιδίως αν μου επιβαλλόταν από την τρόικα και το μέτρο του πλειστηριασμού της πρώτης κατοικίας όπως αναφέρεται εδώ.

Ας το αφήσουμε όμως αυτό, κι΄ας επικεντρωθούμε στην γεωστρατηγική θέση.Γιά να "πουλήσεις" γεωστρατηγική θέση,πρέπει κάποιος να θέλει ν΄αγοράσει.Αν όχι,αποτυγχάνεις και καλό είναι να μήν το επιχειρήσεις.Ενα τρανταχτό παράδειγμα είναι η αποτυχία των αποκρατικοποιήσεων, όπου η κυβέρνηση αλλά και ο λαός μας νομίζουν ότι πουλάμε ασημικά τζάμπα, και όταν δεν βρίσκεται αγοραστής, δεν κάνει κανείς τον κόπο ν΄αναρωτηθεί γιά ποιό λόγο.

Ας επανέλθουμε όμως στην γεωστρατηγική γιά να δούμε αν υπάρχει αγοραστής, ακι ας θυμηθούμε τι έλεγε ο μεγάλος στοχαστής Π. Κονδύλης γι΄αυτό το θέμα το 1992 :"Το φαύλο παιγνίδι της δανεικής ευημερίας με αντιπαροχή τη βαθμιαία εθνική εκποίηση θα μπορούσε ίσως να παραταθεί για πολύ μέσα στο θερμοκήπιο μιας Ευρώπης συνασπισμένης από τους φόβους του Ψυχρού Πολέμου και οικονομικά εύρωστης χάρη στην αμερικανική πολιτικοστρατιωτική στήριξη. Όμως, όσο κι αν φαίνεται παράξενο, το τέλος του Ψυχρού Πολέμου συνεπέφερε και το τέλος τέτοιων θερμοκηπίων, οι ευρωπαϊκές Δυνάμεις καλούνται να πληρώσουν τώρα οι ίδιες τα έξοδα για τις περιφερειακές και παγκόσμιες υποχρεώσεις ή επιθυμίες τους, και αρχίζει μία περίοδος, όπου καθένας μετρά ως την τελευταία πεντάρα τα (πολιτικά και οικονομικά) έσοδα και έξοδα, προετοιμαζόμενος για τους διαγραφόμενους νέους και οξείς ανταγωνισμούς. Υπό τις συνθήκες αυτές, η Ελλάδα θα έπρεπε να διαθέτει μοναδικά και αναντικατάστατα γεωπολιτικά ή στρατηγικά πλεονεκτήματα προκειμένου ν’ ανταλλάξει μ’ αυτά τον παρασιτικό καταναλωτισμό της — όμως δεν τα διαθέτει, κι αυτό σημαίνει ότι ακόμα και η εξακολούθηση της εθνικής εκποίησης στους ισχυρότερους Ευρωπαίους και άλλους εταίρους όχι μόνο την εν μέρει δωρεάν διατροφή δεν μπορεί να εξασφαλίσει, αλλά ούτε καν μπορεί να εγγυηθεί τουλάχιστον την πολιτικοστρατιωτική προστασία της ελληνικής εθνικής υπόστασης. Η αναζήτηση προστάτη είναι μάταιη, όχι γιατί οι υπερήφανοι Έλληνες δεν ζητούν και δεν θέλουν την προστασία, αλλά γιατί κανείς δεν την προσφέρει αναμφίλεκτα και τελεσίδικα. Αυτή είναι η σημερινή κατάσταση του ελληνικού έθνους, μετά από επτά περίπου δεκαετίες γεωπολιτικής και κοινωνικοπολιτικής συρρίκνωσης."

-ακούστηκε τέλος ότι ο έλληνας πρωθυπουργός θα επιδιώξει να εξασφαλίσει την σύμφωνη γνώμη της υπερδύναμης γιά την ανακύρηξη της ΑΟΖ και την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων.Το σημείο αυτό είναι και το μόνο που θα είχε ένα νόημα γι΄αυτή την επίσκεψη Σαμαρά στις ΗΠΑ.Αλλά και πάλι δεν πρέπει να περιμένουμε τίποτα το θεαματικό.Θα υπάρξει προφανώς μιά δήλωση που θα εκφράζει κάποια νερουλή γενικότητα.

-Τέλος, αν υποθέσουμε γιά λίγο ότι η χώρα μας δεν ήταν ούτε ανίσχυρη ούτε ανυπόληπτη, τι ακριβώς θα μπορούσε να περιμένει ένας σοβαρός έλληνας πρωθυπουργός από την συγκεκριμμένη παρακμιακή και επί της ουσίας χρεωκοπημένη υπερδύναμη;Ποιά είναι ακριβώς η εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ επί προεδρίας Ομπάμα;Παρακολουθούμε μιά αδύναμη και άτολμη υπεδύναμη εδώ και 5 χρόνια, η οποία δεν ξέρει τι θέλει και τι πρέπει να κάνει.Υποτίθεται ότι σταμάτησε τους πολέμους αλλά τους συνεχίζει.Υποτίθεται ότι θα έκλεινε το Γκουαντάναμο αλλά ακόμα δεν έκλεισε.Εγκατέλειψε το ΙΡΑΚ αφού το κατέστρεψε και το παράδωσε στην Αλ Κάιντα.Υποτίθεται ότι στηρίζει τους Κούρδους του Ιράκ αλλά δεν τους στηρίζει.Υποτίθεται ότι έκανε ένα μεγάλο άνοιγμα πρός τον Αραβικό και Ισλαμικό Κόσμο και το αποτέλεσμα είναι ότι παρέδωσε τις περισσότερες αραβικές χώρες στους ακραίους ισλαμιστές.Στηρίχθηκε στην Τουρκία γιά να κατευνάσει και να προσεγγίσει τον Ισλαμικό Κόσμο, και έκανε μιά τρύπα στο νερό, διότι από την αρχή το δόγμα Νταβούτογλου ήταν προφανές ότι δεν θα μπορούσε να έχει ρεαλιστικό αποτέλεσμα.Πώς θα μπορούσε άλλωστε ένα δόγμα που βασίζεταισε θρησκεία η σε ιδεολογία να επιτύχει;H Προεδρία Ομπάμα θα παραμείνει στην ιστορία ως μιά από τις χειρότερες προεδρίες των ΗΠΑ σε ότι αφορά την εξωτερική πολιτική τους.Ετσι, ακόμα κι΄αν υπήρχαν κοινά συμφέροντα μεταξύ των ΗΠΑ και της Ελλάδας, οι ΗΠΑ σήμερα δεν θα ήταν σε θέση να τα εντοπίσουν.

Για όλους τους ανωτέρω λόγους,νομίζω ότι δεν πρέπει να περιμένουμε τίποτα από την επίσκεψη Σαμαρά στις ΗΠΑ.

Αλλες είναι οι κινήσεις που θα πρέπει να κάνει η ελληνική πλευρά,και σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να θυμάται πάντα αυτό που έλεγε ο Π.Κονδύλης πρίν από 20 χρόνια: "Θα ήταν πολύ αξιοπρεπέστερο — και γονιμότερο — αν το ελληνικό έθνος έσφιγγε τα δόντια και αντλούσε ένα πικρό, αλλά ζωτικό διπλό συμπέρασμα: ότι η σημερινή Ελλάδα αποτελεί στο πλαίσιο της διεθνούς κοινότητας μία παρακατιανή επαρχία, η οποία, κατά μέγα μέρος από δική της υπαιτιότητα, είναι όχι μόνον ανίσχυρη, αλλά και ανυπόληπτη, και ότι γι’ αυτόν τον λόγο σε κάθε μεγάλη κρίση θα βρεθεί εξ ίσου μόνη όσο λ.χ. και το 1974."