24/9/11

Π.ΚΟΝΔΥΛΗΣ (1943-1998) – ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟΝ Σ. ΚΟΥΤΡΟΥΛΗ – ΝΕΑ ΚΟΙΝΩΝΙΟΛΟΓΙΑ -1998

"η ανικανότητα ενός έθνους να συναγωνιστεί με άλλα σε ότι - καλώ η κακώς -θεωρείται κεντρικό πεδίο της κοινωνικής δραστηριότητας θέτει σε κίνηση ένα διπλό υπεραναπληρωματικό μηχανισμό : τον πιθηκισμό ως προσπάθεια να υπακαταστήσεις με επιφάσεις ότι δε κατέχεις ως ουσία και την παραδοσιολατρεία ως αντιστάθμισμα του πιθηκισμού.
Απ΄αυτή την άποψη, ο πτωχοπροδρομικός ελληνοκεντρισμός και ο κοσμοπολιτικός πιθηκισμός αποτελούν μεγέθη συμμετρικά και συναφή, όσο κι΄αν φαινομενικά εκπροσωπούν δύο κόσμους εχθρικούς μεταξύ τους"

23/9/11

ΔΕΛΤΙΟΝ ΚΡΙΣΗΣ - ΤΟΥ ΓΙΑΝΗ ΒΑΡΟΥΦΑΚΗ -23/9/2011



http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.article&id=8971

Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΠΟΥ ΑΓΝΟΕΙ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΦΥΣΗ ΚΑΙ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ - 22/9/2011

Η χώρα μας αλλά και ολόκληρος ο πλανήτης βιώνουν τραγικά οικονομικά προβλήματα που φαίνονται αδιέξοδα.Ετσι, όλοι κρέμονται στις δηλώσεις των μεγάλων οικονομολόγων, αναμένοντας και ελπίζοντας ότι ως ειδικοί επί της οικονομικής "επιστήμης", θα μας φωτίσουν και θα μας δείξουν τον δρόμο γιά την επίλυση των οικονομικών προβλημάτων.
Καθημερινά διαψεύδονται οι ελπίδες βέβαια, διότι οι οικονομολόγοι, ακόμα κι'όταν παίρνουν θέση η υλοποιούν από θέσεις ευθύνης απόψεις τους, δεν μπορούν, όπως αποδεικνύεται, να δώσουν λύσεις στα οικονομικά προβλήματα.

Προσωπικά, έχω μεγάλο πάθος γιά την οικονομία όπως άλλωστε και γιά όλες τις κοινωνικές "επιστήμες".Και από τότε που ήμουν νέος φοιτητής, από το δεύτερο έτος ουσιαστικά, είχα καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η οικονομική "επιστήμη" δεν είναι παρά μιά τεχνική που χρησιμοποιεί επιστημονικές μεθόδους.Είχα επίσης καταλήξει από τότε στο συμπέρασμα ότι η τεχνική αυτή είναι ιδιαίτερα ατελής, διότι βασίζεται σε μιά πενιχρή γνώση της ανθρώπινης φύσης και συμπεριφοράς.Εχουν περάσει τριάντα χρόνια από τότε, κι΄όμως δεν μπορώ ακόμα να ξεχάσω την εκπληξη μου όταν άκουγα καθηγητές να περιγράφουν με τόση σοβαρότητα την βάση της "επιστήμης" τους που δεν ήταν τίποτα άλλο από τον homo-economicus, αυτόν τον ιδανικό αλλά ανύπαρκτο άνθρωπο που σκέπτεται λογικά και λαμβάνει μόνο ορθολογικές οικονομικές αποφάσεις, όπως το να αγοράζει το πιό φθηνό προιόν αντίστοιχης ποιότητας.

Θυμάμαι, ότι στα 18 μου, όταν έφυγα από το σπίτι μου γιά να πάω να γραφτώ στο πανεπιστήμιο της γαλλικής πόλης όπου έμενα,ήξερα ότι ήθελα να γραφτώ σε μιά από τις σχολές των κοινωνικών επιστημών, αλλά δεν είχα ακόμα αποφασίσει σε ποιά σχολή.Μ΄εξόργιζε επί βδομάδες το γεγονός ότι έπρεπε να διαλέξω μιά σχολή.Θεωρούσα τεχνητά, κατασκευασμένα δηλαδή από ανθρώπους, αυτά τα όρια,ενώ είχα την όρεξη να γνωρίσω και να κατανοήσω το σύνολο των κοινωνικών επιστημών.Επρεπε να βρώ τρόπο να διαρρήξω αυτά τα τεχνητά σύνορα.Καθώς περπατούσα πρός το πανεπιστήμιο και το πλησίαζα επικίνδυνα, σκέφτηκα ξαφνικά ότι έπρεπε να γραφτώ σε μιά σχολή, αλλά από εκεί και πέρα, εγώ θα έπρέπε να φτιάξω το πρόγραμμα των σπουδών μου, εγώ θα έπρεπε να επιλέξω τα μαθήματα που μ΄ενδιέφεραν και που θα παρακολουθούσα από τις διάφορες σχολές.Ετσι κι΄έγινε.Μεταξύ των διαφόρων σχολών επέλεξα τελικά την Νομική η την Οικονομία.Μόλις μπήκα στον χώρο του πανεπιστημίου, έβγαλα από την τσέπη μου ένα κέρμα, και το έριξα.Η τύχη αποφάσισε να γραφτώ τυπικά στην Νομική.Αυτό έκανα.Μόλις άρχισαν τα μαθήματα, άρχισα να φτιάχνω το εβδομασιαίο πρόγραμμα μου παρακολούθησης μαθημάτων, διαλέξεων, εκθέσεων, κλπ...Στο πρόγραμμα μου έβαζα βέβαια τις υποχρεωτικές ώρες παρακολούθησης στην Νομική,αλλά από εκεί και πέρα, γέμιζα το πρόγραμμα μου με μαθήματα και εκδηλώσεις που μ΄ενδιέφεραν.Το πρόγραμμα μου ήταν ιδιαίτερα πλούσιο και κάλυπτε όλο το εύρος των κοινωνικών επιστημών.Αρχιζε στις 8 το πρωί και τελείωνε στις 10 περίπου το βράδυ, κι΄αυτό, επί 4 χρόνια, μέχρι δηλαδή να τελειώσω την Νομική.Στα πλαίσια αυτού του προσωπικού πανεπιστημίου που είχα φτιάξει γιά μένα, η οικονομία έπαιξε έναν ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο.

Απ΄όλα εκείνα τα μαθήματα που παρακολούθησα, αλλά και από την εμπειρία που προέκυψε από την επαγγελματική μου ζωή όλ΄αυτά τα χρόνια,πιστεύω ακράδαντα πλέον, ότι λύσεις στα οικονομικά προβλήματα, δεν μπορούν να δοθούν από οικονομολόγους.Λύσεις στα οικονομικά προβλήματα μπορούν να δοθούν μόνο από ανθρώπους που έχουν καταφέρει στην πράξη να διαρρήξουν τα όρια μεταξύ των επιστημών, ώστε να κατανοήσουν την ανθρώπινη φύση και συμπεριφορά.Λύσεις στα οικονομικά προβλήματα μπορούν να δώσουν μόνο άνθρωποι με μιά ευρεία παιδεία.

Τέτοιοι άνθρωποι, στην χώρα μας αλλά και στην Ευρώπη, είναι πλέον ελάχιστοι δυστυχώς.Ετσι, διαβάζουμε καθημερινά εκατοντάδες "παπαριές" που δεν λένε τίποτα πέρα από το να μας μπερδεύουν.

Οι ευρωπαίοι, αγνοώντας την ανθρώπινη φύση και συμπεριφορά, πιέζουν να ληφθούν διάφορες σκληρές αποφάσεις μέσα σε χρονικά περιθώρια που τις καθιστούν ανέφικτες.Οι κομματοκράτες που λεηλατούν την χώρα τα τελευταία 35 χρόνια,δεν μπορούν να κάνουν όπως είναι φυσικό χαρακίρι, κι΄έτσι δεν υλοποιούν αυτές τις αποφάσεις.Η πλειοψηφία των πολιτών που επί δεκαετίες διαπλεκόταν με την κομματοκρατία,δεν μπορούν να καταλήξουν στο συμπέρασμα ότι ευθύνονται και αυτοί γιά την κατάρρευση της χώρας, και ψάχνουν να βρούν τους υπεύθυνους από την πλευρά του ΔΝΤ και της Ε.Ε.Οι όλοι αυτοί τρόποι σκέψης, οι οποίοι δεν λαμβάνουν υπόψη την ανθρώπινη φύση, δεν μπορούν να συλλάβουν το πρόβλημα και την λύση.

Ετσι, η χώρα θα οδηγείται τυχαία πρός τα εμπρός από τρίμηνο σε τρίμηνο, μέχρι που η ανθρώπινη φύση και συμπεριφορά, δείξει τα όρια της πορείας.

21/9/11

ΜΕΓΑΛΑ ΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΜΙΚΡΕΣ ΠΡΑΞΕΙΣ - ΤΟΥ Ν. ΛΥΓΕΡΟΥ

Μεγάλα λόγια και μικρές πράξεις

Ν. Λυγερός




Τώρα, την ώρα της δράσης, ποια ψέματα θα πουν εκείνοι που δεν θα κάνουν τίποτα αλλά που θα μας εξηγήσουν τα πάντα ακόμα και αυτά που δεν είχαν προβλέψει; Πόσες θολές σκέψεις θα ακούσουμε και πάλι να μας μιλούν για την ανεπάρκεια της πατρίδας όταν το παίγνιο είναι σοβαρό και μεγάλο για τις υπερδυνάμεις; Δεν έχουν σημασία αυτές οι φωνές και ποτέ δεν είχαν σε όλη την ιστορία της πατρίδας. Υπάρχουν βέβαια αλλά δίχως έργο και δεν επηρέασαν ποτέ παρά μόνο τους δειλούς. Μόνο που στους αγώνες μας δεν άλλαξαν ποτέ τίποτα. Σίγουρα δεν μπορούμε να περιμένουμε από όλους τους δικούς μας να είναι αγωνιστές αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να τους δώσουμε και ρόλους ακόμα και αν είναι επαγγελματίες. Το θέμα δεν είναι πια μόνο πολιτικό ή διπλωματικό. Δεν είναι πια μια αντιπαράθεση μεταξύ υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ όπως προσπαθούν να το παρουσιάσουν αυτοί που δεν πρόκειται να κάνουν τίποτα. Ακολουθούμε και το Διεθνές Δίκαιο και το Δίκαιο της Θάλασσας, κατά συνέπεια το πλαίσιο είναι ξεκάθαρο. Κι αν δεν είμαστε ικανοί ν' αντισταθούμε στην επιβολή μιας βαρβαρότητας, τότε θα είμαστε άξιοι της μοίρας μας. Το πρόβλημα δεν είναι οικονομικό όπως προσπαθούν να το παρουσιάσουν μερικοί. Και βέβαια έχει οικονομικές επιπτώσεις αλλά είναι καθαρά στρατηγικό πλέον. Η πλατφόρμα δεν είναι τοποθετημένη κοντά στο Καστελλόριζο κι ούτε βρίσκεται σε μια τοποθεσία που σχετίζεται με τους υπολογισμούς της ΑΟΖ σε σχέση με την ύπαρξη αυτού του νησιού. Και αυτό οφείλεται στην μετακίνηση του αριστερότερου σημείου της διακρατικής συμφωνίας μεταξύ Κύπρου και Αιγύπτου, που υπογράφηκε το 2003. Συνεπώς το Καστελλόριζο δεν σχετίζεται καθόλου με το block 12 της ΑΟΖ της Κύπρου, το λεγόμενο Αφροδίτη. Δεν υπάρχει λοιπόν κανένας λόγος να υπάρχουν στρατιωτικά πλοία της Τουρκίας στην περιοχή του Καστελλόριζου. Αυτά θα μας έλεγαν οι αντιπρόσωποι της Ελλάδας που έκαναν παρέμβαση στην συμφωνία του 2003. Κι όμως η πραγματικότητα είναι διαφορετική και η διαφορά κάνει τη διαφορά. Με άλλα λόγια όλες αυτές οι προσπάθειες για μη ενόχληση του γείτονα δεν είχαν απολύτως κανένα νόημα και δεν αποτελούν πλέον δικαιολογία για την αδράνειά μας στον τομέα της θέσπισης της ΑΟΖ. Μάλιστα η Τουρκία είναι προβληματισμένη ακόμα και αν αυτή δεν υπάρχει ακόμα. Η πραγματικότητα λοιπόν αποτελεί ένα γερό μάθημα για τους ειδικούς της μη ενόχλησης. Διότι έχει να κάνει με τη γεωστρατηγική και όχι με τη γεωπολιτική, πράγμα που σημαίνει ότι το πρόβλημα είναι πιο σοβαρό από τις συνήθεις παρουσιάσεις. Επιπλέον αποδεικνύει ότι η δυναμική της ΑΟΖ είναι πράγματι αποτελεσματική, διότι αναγκάζει την Τουρκία να κάνει απεγνωσμένες κινήσεις για να ξεφύγει από το Δίκαιο της Θάλασσας. Τέλος δείχνει ότι δεν υπάρχει στρατηγικό βάθος στην πολιτική της, διότι αντιμετωπίζει ήδη δυσκολίες. Και ποιος είναι ο λόγος; Η γενοκτονία που διέπραξε και δεν αναγνωρίζει ακόμα εναντίον των Αρμενίων, των Ασυροχαλδαίων και των Ποντίων δεν κατάφερε ν' αγγίξει και τα νησιά του Αιγαίου που τις αντιστέκονται λόγω της ανθεκτικότητάς τους.

ΠΗΓΗ - http://www.lygeros.org/lygeros/7857-gr.html

ΛΑΡΣ ΦΕΛΝΤ - Η ΕΞΟΔΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΥΡΩΖΩΝΗ ΘΑ ΗΤΑΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ - 21/9/2011


http://www.dw-world.de/dw/article/0,,15401413,00.html

ΑΠΟΦΥΓΗ ΝΕΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΡΙΣΗΣ - 20/9/2011

ΠΛΗΣΙΑΖΕΙ Η ΩΡΑ ΤΗΣ ΤΕΛΙΚΗΣ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ - 20/9/2011

Η στιγμή που η χώρα θα χρεοκοπήσει και τυπικά, πλησιάζει.Και μάλλον η χρεοκοπία είναι πλέον και αναπόφευκτη.
Η τελευταία ευκαιρία γιά την χώρα, ήταν η ευρωπαική απόφαση της 21ης Ιουλίου 2011 με τις προυποθέσεις βέβαια που έθετε.Οι εκπρόσωποι της κομματοκρατίας που κυβερνούν σήμερα την χώρα, δεν έκαναν όμως τίποτα γιά να τηρήσουν τις δεσμεύσεις που ανέλαβαν τον Ιούλιο.Αγνωστο το σκεπτικό τους, τουλάχιστον σ΄εμένα.
Οταν έφαγαν το χαστούκι από την τρόικα πρίν από μερικές ημέρες, σκέφτηκαν τα κορόιδα στα οποία μπορεί να επιβληθεί ένας νέος φόρος γιά να καλυφθεί η δική τους ανεπάρκεια.Ομως, δεν λειτουργεί πιά ούτε αυτό.Κορόιδα με χρήματα δεν υπάρχουν πιά.Και οι εκρόσωποι των δανειστών, το γνωρίζουν.Ετσι, οι κομματοκράτες με βρεγμένη την ουρά τους, θα υποχρεωθούν και πάλι να περικόψουν από την κομματική πελατεία τους, μισθούς και συντάξεις.Τραγικό αυτό που βιώνουν οι κομματοκράτες, αλλά δεν τους λυπάμαι καθόλου.
Η ανεπάρκεια τους είναι πλέον ορατή.Δεν είναι μόνο το γεγονός ότι οδηγούν εκατομμύρια Ελληνες στην εξαθλίωση.Εχουν εκχωρήσει κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας σε ξένους.

Η κατάσταση της χώρας ολοένα και επιδεινώνεται.Ακόμα κι΄αν οι κομματοκράτες εξασφαλίσουν την επόμενη δόση του δανείου, δεν μπορούν να εξασφαλίσουν την μεθεπόμενη.Πλέον, προσωπικά, καταλήγω στο συμπέρασμα ότι ίσως είναι καλύτερα τόσο γιά την Ευρώπη όσο και γιά την Ελλάδα, να μήν δοθεί η επόμενη δόση του δανείου στην Ελλάδα.Θα αποφύγουμε τους χλευασμούς των Σλοβάκων, των Φινλανδών και των λοιπών Ευρωπαίων,και παράλληλα οι κομματοκράτες, σταματώντας πλέον αυτό το κρυφτό που παίζουν με τους Ευρωπαίους,θα πρέπει πλέον να διαχειριστούν την κατανομή της φτώχειας, και ν΄αρχίσουν να κάνουν περικοπές μόνοι τους, και όχι υπό την πίεση των δανειστών.Η κατάσταση αυτή, δηλαδή η χρεοκοπία εντός της ευρωζώνης νομίζω ότι θα είναι ένα τεράστιο σόκ γιά τους Ελληνες και προ πάντων γιά τους κομματοκράτες, αλλά θα είναι άμεσα εξυγιαντική γιά την χώρα.

Τα δύο μεγάλα κόμματα της κομματοκρατίας δεν θα έχουν πλέον το άλλοθι της επαναδιαπραγμάτευσης με την τρόικα, η της ανάπτυξης γιά να αποφευχθεί η μείωση των δαπανών του κρατους. Θα υποχρεωθούν να προτείνουν περικοπές.Δηλαδή, πόσες απολύσεις προτείνει το ένα κόμμα, και πόσες απολύσεις προτείνει το άλλο κόμμα.Πόσο θα μειώσει τους μισθούς και τις συντάξεις το ένα κόμμα, και πόσο θα μειώσει τους μισθούς και τις συντάξεις το άλλο κόμμα.Οι προτάσεις θα γίνουν πλέον συγκρίσιμες γιά τον λαό.Η κοροιδία θα τελειώσει.

Θα μείνει το θέμα της εκχώρησης των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας στους δανειστές.Θα προκύψει το ερώτημα ποιοί συγκεκριμμένοι κομματοκράτες είναι υπεύθυνοι.Η απάντηση που θα προκύψει κατά την γνώμη μου από την έρευνα, θα είναι ότι οι περισσότεροι από τους κομματοκράτες των δύο μεγάλων κομμάτων είναι υπεύθυνοι.Το επόμενο ερώτημα που θα προκύψει, είναι αν είναι υπεύθυνοι γιά εθνική προδοσία.Και η απάντηση που θα δοθεί από την έρευνα κατά την γνώμη μου θα είναι ότι είναι υπεύθυνοι γιά εθνική προδοσία.Και θα πρέπει να δικαστούν γι΄αυτό.Η δίκη και η τυχόν καταδίκη, θα είναι επίσης εξυγιαντική γιά την ελληνική κοινωνία.

Εκεί που φτάσαμε, το κρυφτούλι με την πραγματικότητα πρέπει να σταματήσει.Και θα σταματήσει.

15/9/11

ΕΛΛΗΝΟΦΡΕΝΕΙΑ - ΦΑΡΣΑ ΣΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ - ΣΕΠΤ. 2011

ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΔΙΧΑΣΜΟΥ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΦΥΣΗΣ - ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ Π. ΚΟΝΔΥΛΗ ΣΤΟΝ M. TERPSTRA

Η συνέντευξη δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα στο περιοδικό ΛΕΒΙΑΘΑΝ Τεύχος 15 και στην συνέχεια στο βιβλίο του Π.ΚΟΝΔΥΛΗ :Το αόρατο χρονολόγιο της σκέψης



Marin Terpstra
ΔΕΚΑ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΣΤΟΝ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΚΟΝΔΥΛΗ*
* Τον Σεπτέμβριο του 1993 έγινε στο πανεπιστήμιο του Nijmegen (Ολλανδία) ένα συμπόσιο αφιερωμένο στο έργο του Π.Κ. Με την ευκαιρία αυτή ο Π.Κ. έδωσε την παρακάτω συνέντευξη στον Marin Terpstra, καθηγητή στο Nijmegen, όπου αναφέρεται σε κεντρικά σημεία της σκέψης του. Η συνέντευξη θα δημοσιευτεί προσεχώς τόσο στην Ολλανδία όσο και στη Γερμανία (Deutsche Zeitschrift für Philosophie, 42, 3 [1994, σ. 51-62]), καθώς και στο Βέλγιο (De uil van Minerva).

Ακολουθεί απόσπασμα από την συνέντευξη.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Η εικόνα σας για τον άνθρωπο παρουσιάζει ορισμένη ομοιότητα με την ανθρωπολογία του Clausewitz, όπως την περιγράφετε στο βιβλίο σας για τη θεωρία του πολέμου. Θεμέλιο τούτης της ανθρωπολογίας είναι ο διχασμός της ανθρώπινης φύσης: από τη μια ο άνθρωπος ρέπει προς την αμέριμνη ζωή, κι απ' αυτήν την άποψη είναι ειρηνικό ον, από την άλλη όμως είναι διατεθειμένος ή και αναγκασμένος, όταν άλλοι απειλούν την ύπαρξη του, να αποφασίζει με τον αγώνα την έκβαση των συγκρούσεων. Στις εργασίες σας τονίζετε κυρίως τις συνέπειες της αγωνιστικής ανθρώπινης πραγματικότητας στο χώρο των ιδεών. Αντίθετα, πολλοί φιλόσοφοι, που προσπαθούν να εξορκίσουν το factum της ισχύος, θεμελίωσαν τη σκέψη πάνω στις ειρηνόφιλες καταβολές της ανθρωπότητας. Έχει η «μονομέρεια» σας μονάχα πολεμικές αιτίες που μπορούν να νομιμοποιηθούν λογικά; Τι νομίζετε για τις ειρηνόφιλες καταβολές των κοσμοεικόνων;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Για τις ειρηνόφιλες καταβολές των κοσμοεικόνων δεν μπορείς να έχεις υψηλή ιδέα, αν έχεις ασχοληθεί σοβαρά με τη δομική ανάλυση των ιστορικά μαρτυρημένων κοσμοεικόνων και έχεις διαπιστώσει δύο πράγματα: α) ότι κάθε κοσμοεικόνα γεννιέται ως άρνηση ή και ως αντιστροφή μιας άλλης• β) ότι καμμιά κοσμοεικόνα δεν αντεπεξέρχεται στις λειτουργίες της χωρίς κάποιαν αντίληψη για το «κακό» σε οποιαδήποτε μορφή (αμαρτία, καταπίεση, αλλοτρίωση κτλ.), το οποίο πρέπει να νικηθεί ή να χαλιναγωγηθεί από το «καλό». Ακόμα και κοσμοεικόνες ή ουτοπίες, οι οποίες διαγράφουν μιαν κατάσταση ιδεώδους αρμονίας, περιέχουν την παράσταση μιας ξεπερασμένης πια κατάστασης συγκρούσεων και πόνου. Δεν μπορώ εδώ να υπεισέλθω στους λόγους που έσπρωχναν πάντα τους ανθρώπους προς το όνειρο της μεγάλης και τελειωτικής αρμονίας. Πρέπει μόνο να παρατηρήσω ότι και αυτό ακόμα το όνειρο έχει μιαν πολεμική αιχμή, εφ' όσον στρέφεται εναντίον υφιστάμενων «δεινών» και εφ' όσον επί πλέον δεν το ονειρεύονται όλοι με τον ίδιο τρόπο, έτσι ώστε κάθε βήμα προς την πραγμάτωση του -γεννά, το ζήτημα της δεσμευτικής ερμηνείας του, το οποίο ως γνωστόν είναι ζήτημα ισχύος. Όπως βλέπετε, η επίκληση των «ειρηνόφιλων καταβολών της ανθρωπότητας» διόλου δεν επαρκεί για να τελειώσουν οι συγκρούσεις.

Είναι ορθή η παρατήρηση σας ότι στις αναλύσεις μου προτάσσω το στοιχείο του αγώνα. Αυτό δεν το βλέπω, ως μονομέρεια, αλλά ως μεθοδολογική αναγκαιότητα. Περιγράφω δυναμικές ιστορικές διαδικασίες, και τέτοιες διαδικασίες, όπως και να το κάνουμε, προωθούνται από συγκρούσεις και αντιθέσεις, οι οποίες γεννούν αδιάκοπες και συνεχώς αναπροσδιοριζόμενες αλλαγές στις ανθρώπινες σχέσεις. Έτσι όμως διόλου δεν εξαλείφεται το στοιχείο της σύμπραξης, της συνεργασίας και της φιλίας. Πρέπει να τονίσω εμφατικότατα το εξής: μονάχα στην ηθικιστική και κανονιστική προοπτική εμφανίζεται η εχθρότητα ως το απλό αντίθετο της φιλίας• στην προοπτική της περιγραφικής ιστορίας και κοινωνιολογίας αποτελούν αμφότερες φαινόμενα που αναγκαστικά υπάρχουν παράλληλα και προσδιορίζονται αμοιβαία. Όπου ανεβαίνει η ένταση της εχθρότητας, εκεί ανεβαίνει και η ένταση της φιλίας, όπως και αντίστροφα. Τούτο εξηγείται εύκολα. Όποιος καταπολεμά άλλους επιδιώκοντας δημόσιους σκοπούς (π.χ. πολιτικούς σκοπούς, αλλά και πνευματικούς, οι οποίοι αποβλέπουν στην αλλαγή γενικών τρόπων σκέψης και συμπεριφοράς), αυτός αργά ή γρήγορα θα καταλήξει στο φρενοκομείο αν παραμείνει για πάντα μόνος του να φωνάζει —αν δηλ. δεν βρει (πολιτικούς) φίλους, που μπορεί να τους κινητοποιήσει για τους σκοπούς του• μονάχα αν έχει πλήθος φίλων τον λαμβάνει σοβαρά η κοινωνία στο σύνολο της. Η κήρυξη πολέμου εναντίον μιας παράταξης σημαίνει eo ipso τον σχηματισμό μιας άλλης, δηλ. ενός συνδέσμου φίλων. Παλαιά είναι η παρατήρηση ότι το αίσθημα κοινότητας δυναμώνει σε εποχή πολέμου εναντίον μιας άλλης κοινότητας. Τούτη η συνύπαρξη και πολλαπλή σύμμιξη εχθρότητας και φιλίας αντιστοιχεί δομικά στο ιάνειο πρόσωπο της ανθρώπινης φύσης, το οποίο άλλωστε δεν επεσήμανε μονάχα ο Clausewitz, αλλά και άλλοι μεγάλοι πολιτικοί στοχαστές (π.χ. ο Machiavelli και ο Hobbes). Σε σχέση με την κοινωνική συμβίωση γενικά, αυτό σημαίνει: η κοινωνία των ανθρώπων δεν μπορεί να ζει διαρκώς σε κατάσταση πολέμου χωρίς να διαλυθεί, ταυτόχρονα όμως δεν μπορεί να μη γεννά ασταμάτητα από τους κόλπους της συγκρούσεις (αιματηρές και μη). Η φιλία και η ειρήνη ανήκουν εξ ίσου στην situation humaine όσο η εχθρότητα και ο πόλεμος. Αυτό δεν αποτελεί κάποιο άρθρο πίστεως, παρά κοινότοπη αλήθεια, που τη μαθαίνει κανείς διαβάζοντας κάθε πρωί τις εφημερίδες. Όποιος δεν μπορεί να την αντιληφθεί και να τη χωνέψει, ίσως να είναι μεγάλος προφήτης ή και μεγάλος φιλόσοφος ή κοινωνικός θεωρητικός —όμως είναι ακατάλληλος ως αναλυτής των ανθρώπινων πραγμάτων.

12/9/11

ΣΠΑΕΙ ΤΟ ΤΑΜΠΟΥ ΤΗΣ ΕΞΟΔΟΥ ΤΗΣ "ΚΑΤΕΣΤΡΑΜΜΕΝΗΣ ΧΩΡΑΣ" ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΡΩ - 12/9/2011


Στο άρθρο που ακολουθεί περιγράφεται η στροφή που παρατηρείται πλέον στην Ευρώπη γιά την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ.Μέχρι τώρα, ήταν ταμπού.Τώρα πλέον, δηλαδή μετά την νέα αδράνεια της κομματοκρατίας από τις 21/7/2011 έως και την περασμένη εβδομάδα, και το τελεσίγραφο που ακολούθησε από τους Ευρωπαίους πρός τους κομματοκράτες,το ενδεχόμενο αυτό συζητείται πλέον ανοιχτά.Η Ευρώπη έκανε ότι μπορούσε γιά να σώσει την κατεστραμμένη χώρα.Οι ηγέτες της κατεστραμμένης χώρας δεν έκαναν το παραμικρό γιά να την σώσουν.Είναι κατά κάποιο τρόπο λογικό αυτό.Γιατί να κάνουν κάτι αφού αυτοί την οδήγησαν στην καταστροφή;Tώρα, μπροστά στο ενδεχόμενο άμεσης χρεοκοπίας που άφησαν να πλανάται οι Ευρωπαίοι,ξαφνικά ξύπνησαν και άρχισαν να λαμβάνουν τα μέτρα γιά τα οποία είχαν δεσμευτεί από τον Ιούλιο.Είναι αργά όμως γιά την χώρα.Διότι, και τα μέτρα θα ληφθούν, και η χώρα πιάστηκε γιά μιά ακόμα φορά ως αναξιόπιστη.Πώς εξηγείται το γεγονός ότι πρέπει κάθε φορά να φθάσουμε στον γκρεμό γιά να πειστεί η κομματοκρατία να δράσει; O Π. Κονδύλης είχε δώσει την δική του άποψη γιά το θέμα:
"Αν λάβουμε υπόψη μας μόνο όσα πράττονται και αφήσουμε εντελώς στην άκρη την εικόνα που έχουν για τον εαυτό τους οι πράττοντες(υποθέτω ότι ο Κονδύλης εδώ αναφέρεται τοσο στους πολίτες όσο και στους πολιτικούς), τότε φαίνεται να βρισκόμαστε σε συλλογική αναζήτηση της ιστορικής ευθανασίας, υπό τον όρο να σκηνοθετηθούν έτσι τα πράγματα ώστε κανείς να μήν έχει την άμεση ευθύνη, και επίσης υπό τον όρο να τεχνουργηθούν απροσχημάτηστες ανακουφιστικές εκλογικεύσεις (ελληνοκεντρικές η εξευρωπαιστικές αδιάφορο ).Τις τραγωδίες η τις κωμωδίες που μπορούν να περιγράψουν με τις αρμόζουσες αποχρώσεις αυτήν την ιδιαίτερα κοινωνική και ψυχολογική κατάσταση θα τις γράψουν ίσως άλλοι.Εμένα μου έρχεται στον νού η τετριμμένη αλλά πάντοτε ευθύβολη θυμοσοφία : όπως στρώνει καθένας, έτσι και κοιμάται.(θεωρία του Πολέμου σελίδα 411)"
Mε άλλα λόγια, η κομματοκρατία δεν ενδιαφέρεται γιά την ουσία.Το μόνο που την ενδιαφέρει είναι να σκηνοθετηθούν έτσι τα πράγματα ώστε να μήν έχει το βάρος της ευθύνης γιά την καταστροφή που έρχεται.

Υπό αυτό το πρίσμα, νομίζω ότι μπορούμε να πούμε ότι η Ευρώπη έκανε ότι μπορούσε γιά να σώσει την Ελλάδα, αλλά δεν αντιλήφθηκε τον τρόπο λειτουργίας της κομματοκρατίας που κατέστρεψε την χώρα.Αν είχε αντιληφθεί αυτές τις συμπεριφορές, θα είχε επιβάλλει ημερήσιο έλεγχο της εφαρμογής του μεσοπρόθεσμου προγράμματος, και όχι τριμηνιαίο.Αν είχε αντιληφθεί αυτές τις συμπεριφορές, θα είχε επιβάλλει ημερήσιο εκβιαστικό τελεσίγραφο στην κομματοκρατία.Η κομματοκρατία έπρεπε να εκβιάζεται καθημερινά.Αυτό ήταν το μοιραίο λάθος της Ευρώπης.Τώρα πλέον, είναι μάλλον αργά, τόσο γιά την Ευρώπη όσο και γιά την Ελλάδα.


http://www.dw-world.de/dw/article/0,,15380680,00.html

4/9/11

Ν. ΛΥΓΕΡΟΣ - " Η ΓΛΩΣΣΑ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΟΡΙΑ ΤΗΣ ΣΚΕΨΗΣ ΜΟΥ - 3/9/2011

ΣΟΥΖΑΝ ΛΙΜ - ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΕΤΑΜΟΣΧΕΥΣΗ ΟΡΓΑΝΩΝ ΣΤΗΝ ΜΕΤΑΜΟΣΧΕΥΣΗ ΚΥΤΤΑΡΩΝ - ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2011


Η καινοτόμος χειρουργός Σούζαν Λιμ πραγματοποίησε την πρώτη μεταμόσχευση ήπατος στην Ασία. Όμως μια ηθική ανησυχία που συνοδεύει τις μεταμοσχεύσεις (από πού έρχονται τα μοσχεύματα ήπατος ...) την ώθησε να το ερευνήσει, και να αναρωτηθεί: Θα μπορούσαμε άραγε να μεταμοσχεύσουμε κύτταρα και όχι όργανα; Στο συνέδριο INK, μιλάει για τη νέα της έρευνα.








ΔΑΝΑΗ ΣΤΡΑΤΟΥ - ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΗΣ - ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2011




http://www.danaestratou.com/

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΡΑΤΗ Η ΛΥΣΗ ΣΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΗΣ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ - 3/9/2011

Το 2008 σε σχετική ανάρτηση μου είχα προβλέψει την ελληνική οικονομική κατάρρευση όπως μπορεί κανείς να δεί εδώ

Δεν ήταν και κανένα ιδιαίτερο επίτευγμα εδώ που τα λέμε.Ο Π. Κονδύλης είχε προβλέψει την οικονομική κατάρρευση της χώρας από το 1992.Ο Μ.Ανδρουλάκης την θεωρούσε αναπόφευκτη και είχε μάλιστα γράψει πολλά βιβλία προειδοποιώντας γιά το κακό που θα μας έβρισκε.Ο Κ. Σημίτης την είχε προδιαγρέψει τον Δεκέμβριο του 2008, στην Βουλή.Πολλοί άλλοι , την είχαν προαναγγείλει.

Η πρόβλεψη της χρεοκοπίας της Ελλάδας ήταν εύκολη υπόθεση από το 1992 γιά διανοούμενους της εμβέλειας Κονδύλη.Οι παράγοντες που θα οδηγούσαν την χώρα στην καταστροφή (δηλαδή η κομματοκρατία και η συντριπτική πλειοψηφία του λαού )είχαν απόλυτα προβλέψιμες συμπεριφορές, και το εξωτερικό περιβάλλον ήταν αρκετά σταθερό, άρα επίσης προβλέψιμο.Στην ανάλυση του Κονδύλη, το μόνο που δεν μπορούσε να προβλέψει ήταν πότε ακριβώς θα συνέβαινε.Από τα γραπτά του, προσωπικά συμπεραίνω ότι ανέμενε την ελληνική κατάρρευση περί τα τέλη του εικοστού αιώνα.Δεν μπορούσε να ξέρει ότι η Ελλάδα θα έμπαινε στην ευρωζώνη και άρα η ελληνική ασωτία θα κρυβόταν κάτω από την ομπρέλλα του ευρώ γιά άλλα 9 χρόνια.

Σε ότι με αφορά, κατάλαβα στα τέλη της δεκαετίας του 90 ότι αυτό το σάπιο πολιτικό σύστημα οδηγούσε την χώρα στην καταστροφή.Δεν ήξερα με ποιόν τρόπο αυτή η καταστροφή θα εκδηλωνόταν και φυσικά δεν ήξερα πότε θα προέκυπτε.
Στις αρχές του 2008, διάβασα μιά πολύ σοβαρή ανάλυση που περιέγραφε την απόκλιση των επιτοκίων δανεισμού της Ελλάδας και της Ιταλίας(σε σχέση με το αντίστοιχο γερμανικό επιτόκιο) που είχε αρχίσει μέσα στο δεύτερο τρίμηνο του 2007 και συνεχιζόταν από τότε αμείωτη.Τότε κατάλαβα γιά πρώτη φορά ότι μάλλον είχε αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση γιά την χώρα μας.Το κείμενο το έγραψα τελικά τον Νοέμβριο του 2008, όταν πλέον δεν είχα καμμιά αμφιβολία.

Ολ΄αυτά όμως τώρα δεν έχουν καμμιά σημασία.Η ουσιαστική κατάρρευση της χώρας είναι γεγονός(η τυπική κατάρρευση θα προκύψει κάποια στιγμή αναπόφευκτα ).Η εκποίηση της χώρας είναι επίσης γεγονός.Εκατοντάδες χιλιάδες συνάνθρωποι μας είναι σε απόγνωση.Υπάρχει μιά συρρίκνωση των εισοδημάτων γιά όλα τα στρώματα της κοινωνίας και κυρίως γιά τα πιό αδύναμα οικονομικά.Η ανεργία βρίσκεται σε επίπεδα που δεν είχε γνωρίσει η χώρα τα τελευταία 50 χρόνια.

Μέσα σ΄αυτό το πλαίσιο, προσπαθούμε να σκεφτούμε όλοι πώς θα βγούμε από αυτή την κατάσταση.Προσπαθούμε να προβλέψουμε τι θα γίνει τους επόμενους μήνες, τα επόμενα χρόνια.Προσπαθούμε να σκεφτούμε λύσεις.Και το κάνουμε αυτό, επειδή το έχουμε ανάγκη.

Οσο το σκέφτομαι, τόσο πιό πολύ εμπεδώνεται μέσα μου η αίσθηση ότι τα πράγματα είναι πολύ πιό σύνθετα.Πρόβλεψη γιά το τί θα συμβεί και γιά τυχόν λύση δεν μπορεί να γίνει αυτή την στιγμή.Το πρόβλημα έγινε πολύ σύνθετο, διότι επηρεάζεται από χιλιάδες παράγοντες, εσωτερικούς και εξωτερικούς.Οι όποιες προβλέψεις και λύσεις μέσα σ΄αυτό το πλαίσιο δεν μπορούν, παρά να είναι αποσπασματικές, άρα μή αξιόπιστες.
Επιπλέον και προ πάντων, η κατάρρευση δεν ολοκληρώθηκε.Δεν μπορεί να υπάρξει πρόβλεψη γιά το μέλλον, και ουσιαστική λύση, αν δεν ολοκληρωθεί η κατάρρευση.Δεν μπορεί να υπάρξει λύση αν δεν κατανοηθούν οι λόγοι της κατάρρευσης, δηλαδή αν δεν κατανοηθεί το πρόβλημα από τα 2/3 της κοινωνίας.

Υπάρχουν και αυτοί που ελπίζουν ότι κάτι μπορεί να προκύψει (κάποιες δικές μας ενέργειες καλής διαχείρισης έστω τώρα,κάποιες ευρωπαικές ενέργειες γιά να σωθεί το ευρώ,...)ώστε τελικά να αποφευχθεί η πλήρης κατάρρευση της χώρας και ν αρχίσει να φαίνεται μιά λύση.Ιδίως αυτοί όμως, δεν θα έπρεπε να προσπαθούν να κάνουν προβλέψεις και να προτείνουν λύσεις, αν πρώτα δεν δούν με τα μάτια τους αυτό το "κάτι", διότι ακριβώς αυτό το "κάτι" είναι το πιό κρίσιμο στοιχείο γιά τις προβλέψεις και γιά τις τυχόν λύσεις τους.

Αυτό το "κάτι", αν τελικά προκύψει θα σώσει την χώρα από τις τραγικές συνέπειες της πλήρους κατάρρευσης της.Από την άλλη πλευρά,θα αλλοιώσει την κατανόηση του πραγματικού προβλήματος και θα οδηγήσει σε λάθος λύση ενδεχομένως.

Ετσι, πρέπει να σταθούμε στο σενάριο της πλήρους κατάρρευσης της χώρας, όχι διότι το επιθυμούμε, αλλά επειδή είναι το μόνο που μας επιτρέπει αυτή την στιγμή, να σκεφτούμε τι κατά πάσα πιθανότητα θα προκύψει.Με βάση αυτό το σενάριο, αν και όποτε προκύψει, θα μπορέσουμε στην συνέχεια να κάνουμε προβλέψεις γιά το μέλλον, και να προτείνουμε λύσεις.

Η πλήρης κατάρρευση θα σημάνει την αδυναμία του κράτους να πληρώσει μισθούς και συντάξεις.Μέχρι τώρα, ο λαός εκλαμβάνει την χρεοκοπία της χώρας, ως εξωτερική κατοχή.Την εκλαμβάνει επίσης συχνά ως σχέδιο κατοχής με συμμέτοχο το ΠΑΣΟΚ.Την εκλαμβάνει επίσης ως αδυναμία της κομματοκρατίας να την διαχειριστεί.Δηλαδή, γιά όλα φταίουν οι πολιτικοί.Οι πολίτες δεν έχουν καμμιά ευθύνη ακόμα κι΄αν τους επέλεξαν.Η πλήρης κατάρρευση, αν προκύψει, θα φωτίσει όλη την διάσταση του προβλήματος.Θα δείξει το πρόβλημα, ήτοι
-την έλλειψη θεσμών που επέτρεψε στην κομματοκρατία να οδηγήσει την χώρα στην καταστροφή
-την ανάγκη δημιουργίας ενός νέου πολιτικού συστήματος με κανόνες διακυβέρνησης και λιγότερη ιδεολογία
-την ευθύνη της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού, γιά το δούνε και λαβείν με την κομματοκρατία.
-την αδυναμία δανεισμού, και άρα την ανάγκη να παραχθεί πλούτος, με ότι αυτό συνεπάγεται ως προς το θετικό κλίμα που πρέπει να δημιουργηθεί γιά ιδιωτικές επενδύσεις.
-την οικονομική εξαθλίωση μεγάλου μέρους του πληθυσμού και την μετανάστευση των νέων.

Αν τα δούμε όλ΄αυτά, είναι προφανες ότι θα μπορέσουμε να κάνουμε ασφαλείς προβλέψεις γιά την χώρα εντός η εκτός ευρωζώνης.Είναι προφανές ότι θα βρούμε τις λύσεις.

Με άλλα λόγια, αν δεν αλλάξει το σύνταγμα, αν δεν αντικατασταθείη κομματοκρατία από ένα πραγματικό πολιτικό σύστημα, και αν δεν κατανοήσουμε ότι η οικονομική ευημερία σχετίζεται με την παραγωγή της χώρας και όχι από τις επιδοτήσεις και τον κρατικοδίαιτο καπιταλισμό,δεν μπορεί να υπάρξει λύση.

Αν η άποψη μου είναι ορθή, βρισκόμαστε ακόμα μακριά από την λύση.Μέχρι τότε,ο ελληνικός λαός θα βιώσει ένα πραγματικό μαρτύριο, ασχέτως των αποφάσεων της Ευρωπαικής Ενωσης και του ΔΝΤ που θα μπορούσαν να δώσουν μιά ανάσα.

3/9/11

ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΒΟΥΛΗΣ ΤΗΣ ΣΛΟΒΑΚΙΑΣ : AΦΗΣΤΕ THN EΛΛΑΔA NA XΡEOKΟΠΗΣΕΙ - 27/8/2011


http://www.dw-world.de/dw/article/0,,15348042,00.html


ΝΕΕΣ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ, ΠΡΑΣΙΝΕΣ, ΚΑΙ ΕΠΙΤΥΧΗΜΕΝΕΣ -ΙΟΥΛΙΟΣ 2011


http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_oiko1_1_04/07/2011_1295678

HANDELSBLATT- ΤΙ ΘΑ ΣΥΝΕΒΑΙΝΕ ΑΝ Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΠΟΧΩΡΟΥΣΕ ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΡΩ - ΕΝΑ ΡΕΑΛΙΣΤΙΚΟ ΣΕΝΑΡΙΟ - 2/9/2011


http://www.tovima.gr/finance/article/?aid=417618

ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΑΡΝΗΣΗΣ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΩΝ ΚΑΝΟΝΙΣΤΙΚΩΝ ΑΡΧΩΝ ΚΑΙ ΑΞΙΩΝ - ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ Π.ΚΟΝΔΥΛΗ ΣΤΟΝ MARIN TERPSTRA - ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 1993

Marin Terpstra
ΔΕΚΑ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΣΤΟΝ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΚΟΝΔΥΛΗ*
* Τον Σεπτέμβριο του 1993 έγινε στο πανεπιστήμιο του Nijmegen (Ολλανδία) ένα συμπόσιο αφιερωμένο στο έργο του Π.Κ. Με την ευκαιρία αυτή ο Π.Κ. έδωσε την παρακάτω συνέντευξη στον Marin Terpstra, καθηγητή στο Nijmegen, όπου αναφέρεται σε κεντρικά σημεία της σκέψης του. Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε αργότερα τόσο στην Ολλανδία όσο και στη Γερμανία (Deutsche Zeitschrift für Philosophie, 42, 3 [1994, σ. 51-62]), καθώς και στο Βέλγιο (De uil van Minerva).

Η συνέντευξη δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα στο περιοδικό ΛΕΒΙΑΘΑΝ Τεύχος 15 και στην συνέχεια στο βιβλίο του Π.ΚΟΝΔΥΛΗ :Το αόρατο χρονολόγιο της σκέψης.

Επέλεξα να δημοσιεύσω σήμερα παρακάτω, ένα μικρό απόσπασμα αυτής της συνέντευξης.



ΕΡΩΤΗΣΗ: Από την Αναγέννηση και μετά (ιδιαίτερα με τους Machiavelli, Hobbes και Spinoza) αναπτύσσονται ιδέες, οι οποίες οδηγούν «με λογική συνέπεια» στον μηδενισμό, δηλ. στην άρνηση αντικειμενικών κανονιστικών αρχών και αξιών. Μήπως ολόκληρη η μεταμεσαιωνική ή μεταθεολογική σκέψη, και όχι μόνον ο Διαφωτισμός, αποτελεί προσπάθεια διαφυγής από τούτη τη «λογική συνέπεια», ενώ μονάχα λίγοι στοχαστές (όπως οι παραπάνω) τόλμησαν να κολυμπήσουν ενάντια στο ρεύμα, προτιμώντας την αλήθεια από τις παρηγοριές; Και μήπως από την άποψη αυτή η δική σας «περιγραφική θεωρία της απόφασης» αποτελεί την ολοκλήρωση τούτης της «λογικής συνέπειας»;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Στην ερώτηση μπορώ ν' απαντήσω και μ' ένα απλό «ναι». Ωστόσο θα ήθελα να τονίσω δύο σημεία. Πρώτον, η αμφιβολία για την αντικειμενικότητα των κανονιστικών αρχών και των αξιών εκφράσθηκε όχι μόνον στη Δύση και όχι μόνον στους Νέους Χρόνους. Η ινδική και η κινεζική σκέψη γνωρίζουν ήδη παρόμοιες τάσεις, ενώ στην ελληνική αρχαιότητα η σοφιστική επεξεργάσθηκε την ίδια θέση πάνω στη βάση της αντίθεσης νόμου και φύσεως. Η φιλοσοφία του Πλάτωνα ουσιαστικά ήταν ένα μεγαλεπήβολο εγχείρημα ν' αντιμετωπισθεί ο σοφιστικός σχετικισμός με έσχατα, δηλ. οντολογικά και μεταφυσικά επιχειρήματα. Όποια φιλοσοφία προασπίζει την αντικειμενικότητα ή έστω τη γενική δεσμευτικότητα των κανονιστικών αρχών και των αξιών είναι υποχρεωμένη να υιοθετήσει πλατωνικά στοιχεία, αδιάφορο με ποια μορφή και σε ποια δοσολογία. Οι διαπιστώσεις αυτές —η κοινωνική επικράτηση της ηθικής-κανονιστικής θεώρησης και ο παμπάλαιος ανταρτοπόλεμος εναντίον της— έχουν μεγάλη σημασία, αν θέλουμε να κατανοήσουμε, πέρα από τα εκάστοτε ιστορικά συμβεβηκότα, τον χαρακτήρα και τις λειτουργίες της φιλοσοφικής σκέψης στις καθαρές ανθρωπολογικές και κοινωνικές της συνάφειες, δηλ. ως εκλεπτυσμένη έκφραση της προσπάθειας των ανθρώπινων κοινωνιών ν' αυτοσυντηρηθούν. Οι ευρωπαϊκοί Νέοι Χρόνοι βρέθηκαν αναγκασμένοι να πολεμούν συνεχώς εναντίον του αξιολογικού σχετικισμού και του μηδενισμού επειδή η ορθολογιστική τους τοποθέτηση είχε αρθρωθεί με τέτοιον τρόπο, ώστε η λογικά συνεπής εκδίπλωσή της απέληγε ακριβώς στον μηδενισμό. Ενάντια στην αριστοτελική μεταφυσική της ουσίας επιστρατεύθηκε η έννοια της λειτουργίας, και τότε ο κίνδυνος της διάλυσης όλων των ουσιών μέσα σε μεταβλητές λειτουργίες χρειάσθηκε ν' αντιμετωπισθεί με την επινόηση καινούργιων υποστάσεων: η «Φύση», ο « Άνθρωπος» και η «Ιστορία» διαδέχθηκαν έτσι τον Θεό και το (υπερβατικό) Πνεύμα. Όμως η έννοια της λειτουργίας επικράτησε ολοκληρωτικά στην πορεία του 20ού αι. και στο πλαίσιο μιας ανατροπής πλανητικού βεληνεκούς (στην περιγραφή αυτής της διαδικασίας είναι αφιερωμένα τα βιβλία μου για τον Διαφωτισμό, για την κριτική της μεταφυσικής στους Νέους Χρόνους και για την παρακμή του αστικού πολιτισμού).
Δεύτερον, αποδίδω ιδιαίτερη σημασία στη διευκρίνιση σας ότι μηδενισμός σημαίνει την «άρνηση αντικειμενικών κανονιστικών αρχών». Επομένως ο μηδενισμός δεν μπορεί να σημαίνει παρότρυνση προς καταστροφή των πάντων, γιατί τότε η καταστροφή θα αναγορευόταν σε καινούργια κανονιστική αρχή, πράγμα μη λογικό. 'Αλλωστε οι χειρότερες καταστροφές στην ίσαμε τώρα ιστορία έγιναν στο όνομα κανονιστικών αρχών και αξιών, αδιάφορο αν ο εκάστοτε αντίπαλος τους τις θεωρούσε «ψευδείς» ή και «μηδενιστικές». Το πράγματι δελεαστικό ερώτημα είναι το εξής: γιατί η σκέψη δεν παραμένει στις καθησυχαστικές βεβαιότητες της τόσο χρήσιμης στη ζωή κανονιστικής θεώρησης, παρά αποτολμά κάπου-κάπου το περιδιάβασμα σε τόσο επικίνδυνα μονοπάτια; Αλλά η απάντηση σ' αυτό θα μας οδηγούσε πολύ μακριά.

ΠΗΓΗ - http://koutroulis-spyros.blogspot.com/2011/08/marin-terpstra.html

ΕΝΑΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΣΤΗΝ ΓΕΡΜΑΝΙΑ - ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΟΝΔΥΛΗΣ (1943-1998) - ΤΟΥ Σ. ΜΟΣΚΟΒΟΥ - 2/9/2011


http://www.filosofia.gr/forum/viewtopic.php?t=3085

Related Posts with Thumbnails